شقایق رانشان درآستین است
که دامان کدامین شعله چین است
(زلالی خراتسانی)
آن دلاورکه قفس باگل خون می آراست
لبش آتش زنه آمدسخنش آذرشد
(سعیدسلطانپور)
نبایدروشنی بردن به شب زین پس که بی آتش
زلاله دشت پرشمع است وازگل باغ پرشعله
(فرخی)
منم که دوددلم شعله پوش می آید
لبم چوصبح تبسم فروش می آید
(طالب عاملی)