برای پروانه

مژدگانی بده ای خلوتی نافه گشای 

که زسحرای ختن آهوی مشکین آمد 

(حافظ) 

زمرغ صبح ندانم که سوسن آزاد 

چه گوش کردکه باده زبان خموش آمد 

(حافظ)