برای پروانه

هرکه رابرخاک بنشانی به خاکت می کشد 

شمع آخرتکیه برخاکسترپروانه کرد  

(صائب) 

مدتی سجاده ی تقوا به دوش انداختی 

روزگاری هم سبوبردوش می باید کشید 

(صائب)